Leczenie padaczki
Padaczka jest zespołem chorobowym, który podlega leczeniu. Najczęściej osoby cierpiące na epilepsję przechodzą okresowe leczenie ambulatoryjne. W tym czasie wykonuje się u nich badania neurologiczne, badania krwi i EEG. Najskuteczniejszą metodą leczenia padaczki jest farmakologia. Głównym celem leczenia osób cierpiących na padaczkę, jest zahamowanie występowania napadów. Pamiętać, bowiem należy, że powtarzające się napady mogą stać się przyczyną dalszego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, a także doprowadzić do urazów czaszki, zespołu niedotlenienia oraz wielu innych szkód.
Leków przeciwpadaczkowych, jest obecnie wiele, jedyną przeszkodą w ich regularnym stosowaniu, może być jedynie wysoka cena większości z nich. Leki te różnią się między sobą głównie skutecznością oraz liczbą i rodzajem wywoływanych przez nie niepożądanych skutków ubocznych. Prawidłowe leczenie rozpoczyna się diagnozą. Lekarz musi rozpoznać rodzaj napadów padaczkowych występujących u pacjenta oraz charakter jego schorzenia podstawowego. Następnie wypisuje mu zazwyczaj jeden lek, w możliwie najniższej, skutecznej dawce. Jeśli taka terapia nie przynosi efektów, lekarz wypisuje na ogół kolejny środek lub wymienia ten, który zaproponował poprzednio. Podczas leczenia, oznacza się stężenia danego leku we krwi pacjenta. Najczęściej robi się to w przypadku braku poprawy, pomimo dużych dawek leków, które pacjent przyjmuje, a także wówczas, gdy przy niewielkich dawkach leków dojdzie do wystąpienia objawów toksycznych.
U około 80% chorych na padaczkę, farmakoterapia przynosi oczekiwane rezultaty. Jednak u ponad 20% pacjentów, pomimo zastosowanej farmakologii, nie udaje się w pełni opanować napadów. Pacjenci z padaczką powinni ściśle przestrzegać wskazówek lekarza, zwłaszcza w odniesieniu do decyzji o zaprzestaniu leczenia. Ostrożną próbę powolnego odstawiania leków można starać się przeprowadzić po okresie dwóch, trzech lat od ostatniego napadu, kontrolując zapis EEG i zmniejszając stopniowo dawkę przyjmowanego przez pacjenta leku lub leków, przez okres kilku miesięcy. Należy tu dodać, że zmiany w zapisie EEG mogą niekiedy utrzymywać się nawet przez kilka lat po odstawieniu leków i niewystępowaniu napadów padaczkowych.
W przypadku padaczek lekoopornych stosuje się inne metody terapii, takie jak: elektrostymulacja padaczki. W fazie testów jest również nowe urządzenie o roboczej nazwie Pacemaker.
Zobacz również: http://pl.wikipedia.org/wiki/Leki_przeciwpadaczkowe
Mogą Cię zainteresować również...
Depresja a choroby somatyczne - Istnieje ścisły związek pomiędzy chorobami somatycznymi (dotyczącymi ciała) a depresją. Zależność ta jest szczególnie widoczna w przypadku chorób układu krążenia, układu pokarmowego, chorób endokrynologicznych, alergicznych czy nowotworów.
Przyczyny depresji - Depresja uznawana jest za chorobę cywilizacyjną. Zatem zaburzenia depresyjne są konsekwencją rozwoju cywilizacyjnego, globalizacji, przyspieszenia społeczeństw w nadrabianiu zaległości ekonomiczno-kulturowych.
Przyczyny i objawy umożliwiające diagnozę zespołu Aspergera - Przyczyny zespołu Aspergera nie są do końca znane. Lekarze nie są zgodni, czy ma on podłoże genetyczne, niektórzy badacze wskazują na mechanizm somatyczny czy następstwa zatrucia metalami ciężkimi.
Dorośli z Aspergerem - W wielu przypadkach Zespół Aspergera diagnozuje się u dzieci w wieku szkolnym, ok. 8-10 roku życia, gdy leczenie jest już trudne. Często jednak zdarza się, że ludzie żyją z Aspergerem do wieku dorosłego i dowiadują się o nim bardzo późno – lub wcale.
